Σπονδυλολίσθηση, Κατάγματα Σπονδυλικής Στήλης
Διαδερμική σπονδυλοδεσία, άμεση κινητοποίηση χωρίς ουσιώδη μετεγχειρητικό πόνο
Με τη νέα τεχνική της Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής της Σπονδυλικής Στήλης, τα κατάγματα που χρειάζονται χειρουργική σταθεροποίηση γίνονται πιο απλά και λιγότερο επώδυνα. Με πολύ μικρές τομές, όπως μιας λαπαροσκοπικής επέμβασης, τοποθετούνται τα απαραίτητα υλικά σταθεροποίησης, χωρίς ουσιώδη απώλεια αίματος και ο ασθενής παίρνει εξιτήριο σε 1 μέρα. Η εμπειρία μας δείχνει ότι οι ασθενείς επιστρέφουν γρήγορα στις δραστηριότητές τους, χωρίς πόνο. Ακόμη και η πιθανότητα νευρολογικής βλάβης από την κάκωση μειώνεται, διότι οι επεμβάσεις αυτές διαρκούν λιγότερο, δεν τραυματίζονται οι μυς, τα οστά και οι σύνδεσμοι, οπότε η αποκατάσταση είναι γρηγορότερη.
Οι ασθενείς που έχουν υποστεί κάταγμα ή τραυματική σπονδυλολίσθηση, είτε από τροχαίο, από πτώση από ύψος, από οστεοπόρωση κι από όγκο της σπονδυλικής στήλης, είναι κατάλληλοι για να υποβληθούν σε αυτές τις επεμβάσεις. Αυτές οι επεμβάσεις γίνονται στην αυχενική, στη θωρακική και στην οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Τα αποτελέσματά μας είναι άριστα, ακόμη και στις πλέον σύνθετες και «δύσκολες» περιπτώσεις, όπως φαίνεται και στις παρακάτω εικόνες από τα περιστατικά μας:
Γενικές πληροφορίες για το τραύμα της σπονδυλικής στήλης, του νωτιαίου μυελού και των νεύρων
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με το γνωστό πρόβλημα της οδικής ασφάλειας και του πολύ υψηλού αριθμού των ατυχημάτων, δυστυχώς υπάρχουν πολύ συχνά περιστατικά κακώσεων της σπονδυλικής στήλης, ιδίως σε νέα και προηγουμένως υγιή άτομα.
Κατάγματα
Τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να παρατηρηθούν σε όλες τις μοίρες της, αυχενική, θωρακική, οσφυική ή και ιερή. Όσο πιο ψηλά είναι ο τραυματισμός, τόσο πιο βαρειά μπορεί να είναι η αναπηρία. Το 1/3 των καταγμάτων παρατηρούνται στην αυχενική μοίρα (πιο ευαίσθητη και ευκίνητη). Μετά από κάταγμα, τα νευρολογικά συμπτώματα μπορεί να κυμαίνονται από ασήμαντα έως βαρύτατα με πλήρη παράλυση των άκρων (τετραπληγία) και αδυναμία του ασθενούς να αναπνεύσει με τις δικές του δυνάμεις. Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εξέταση, το ιστορικό του τραυματισμού (τροχαίο, εργατικό, αθλητικό ατύχημα ή εγκληματική ενέργεια) και τις απεικονιστικές εξετάσεις. Αυτές περιλαμβάνουν απλές ακτινογραφίες, αξονική και μαγνητική τομογραφία.
Συντηρητική ή χειρουργική αντιμετώπιση;
Υπάρχουν πολλές κλίμακες ταξινόμησης των καταγμάτων. Απλά μπορούμε να πούμε ότι χωρίζονται σε σταθερά και ασταθή. Στην πρώτη κατηγορία δεν χρειάζεται χειρουργική θεραπεία παρά μόνο φαρμακευτική αγωγή κατά του πόνου και υποστήριξη με «κηδεμόνες», δηλαδή κολλάρα ή ειδικούς κορσέδες. Αν όμως το κάταγμα προκαλεί αστάθεια, απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης, ώστε να προστατευτεί ο νωτιαίος μυελός και τα νεύρα.
Ο χρόνος που γίνεται η επέμβαση είναι επίσης σημαντικός. Δεν έχει αποδειχτεί ότι η επέμβαση είναι πιο αποτελεσματική αν γίνει λίγες ώρες μετά την κάκωση. Πρέπει όμως να γίνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, εντός 2-3 ημερών.
Επέμβαση μπορεί να χρειάζεται επίσης αν υπάρχει σημαντικός πόνος και διαταραχή της αρχιτεκτονικής της σπονδυλικής στήλης (σημαντική γωνίωση), ακόμη κι αν δεν υπάρχει νευρολογικό έλλειμμα. Αν υπάρχει νευρολογικό έλλειμμα, αυτό σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να βελτιωθεί με τη χειρουργική επέμβαση, ιδίως αν η απώλεια της λειτουργικότητας του μέλους δεν είναι ολική (υπάρχει δηλαδή κάποιας μορφής κινητικότητα). Αν και υπάρχουν πολλές θεωρητικές και πειραματικές εργασίες, δεν υπάρχει ακόμη αποτελεσματικός τρόπος επιδιόρθωσης του νωτιαίου μυελού. Πιθανώς στο μέλλον να γίνει δυνατή η εμφύτευση κυττάρων που να αντικαθιστούν τους κατεστραμμένους νευρώνες και να επιτρέπουν σημαντική νευρολογική βελτίωση.
Τραυματισμός των νεύρων
Ο τραυματισμός των νεύρων μπορεί να συμβεί είτε κατά την έξοδό τους από τη σπονδυλική στήλη ή ακόμη και σε πιο απομακρυσμένα σημεία μετά από κακώσεις άλλων οστών, όπως της κλείδας, του βραχιονίου ή του μηριαίου οστού. Σε έναν ασθενή χωρίς αποδεδειγμένο τραύμα εγκεφάλου, σπονδυλικής στήλης ή νωτιαίου μυελού, όπου υπάρχει αδυναμία άκρου ή άκρων, ή άλλο νευρολογικό σύμπτωμα, πρέπει να αναζητείται τραυματισμός περιφερικού νεύρου ή πλέγματος νεύρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τραυματισμός του βραχιονίου πλέγματος μετά από κάταγμα της κλείδας, που εκδηλώνεται με παράλυση του άνω άκρου.