ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΧΕΝΑ
Όχι απαραίτητα. Υπάρχουν και λιγότερο επεμβατικές μέθοδοι αντιμετώπισης των συμπτωμάτων της οσφυαλγίας, της ισχιαλγίας και του αυχενικού πόνου. Αν αποτύχουν η φαρμακευτική αγωγή και η φυσιοθεραπεία, συχνά η τοπική έγχυση αναισθητικού και κορτιζόνης μέσα στην άρθρωση ή γύρω από το νεύρο που πονάει, σε επιλεγμένους ασθενείς, μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στη βελτίωση των συμπτωμάτων.
Γιατί πρέπει να με εξετάσει γιατρός αν έχω συνεχή πόνο στη σπονδυλική στήλη, που δεν επηρεάζεται από τις δραστηριότητες μου και χειροτερεύει όταν ηρεμώ ή ξαπλώνω;”]Τα συμπτώματα αυτά μερικές φορές μπορεί να σχετίζονται με βλάβες των οστών ακόμη και όγκους που πρέπει έγκαιρα να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν. Σε κάθε περίπτωση ύποπτων συμπτωμάτων όπως αυτά, καλό είναι να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας.
Όχι. Οι περισσότεροι άνθρωποι άνω των 50 ετών έχουν τουλάχιστον μια κήλη δίσκου στη μέση τους. Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Αν όμως προκαλεί συμπτώματα όπως σοβαρή ισχιαλγία (πόνο στο πόδι) ή αδυναμία ή μούδιασμα που χειροτερεύει, τότε η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για τη σωστή θεραπεία.
Η σύγχρονη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης έχει εξελιχθεί σε βαθμό που οι επεμβάσεις αυτές είναι πλέον εξαιρετικά ασφαλείς με πιθανότητες μόνιμης νευρολογικής βλάβης μικρότερες από 1%. Άρα οι επεμβάσεις αυτές είναι πλέον πολύ ασφαλείς, εφόσον απαιτούνται.
Στο 90% των ασθενών περίπου, η ισχιαλγία θα περάσει από μόνη της, χωρίς να απαιτηθεί τίποτε άλλο εκτός από παυσίπονα.
Αυτό έχει αποδειχθεί πλέον ότι είναι μια λανθασμένη τακτική. Με την κατάκλιση οι μύες αδυνατίζουν περισσότερο και η βελτίωση των συμπτωμάτων καθυστερεί. Το σωστό είναι να μην «πέσουμε στο κρεβάτι», αλλά να προσπαθήσουμε να διατηρούμε, όσο επιτρέπει ο πόνος, την κινητικότητά μας και να περπατάμε όσο μπορούμε.
Πάρα πολύ. Είναι εύκολο βέβαια για το γιατρό να ζητήσει από τον ασθενή του να χάσει βάρος, αλλά συχνά αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ιδίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Έχει αποδειχθεί όμως ότι όσοι τα κατάφεραν να αδυνατήσουν, βελτιώθηκαν και όσο αφορά τους πόνους της μέσης.
Έχει αποδειχθεί στατιστικά ότι το κάπνισμα επιδρά αρνητικά στη φυσική πορεία της οσφυαλγίας. Επίσης, αν κάποιος χειρουργηθεί, η επούλωση των ιστών είναι ταχύτερη στους μη καπνιστές. Ειδικά αν απαιτείται σπονδυλοδεσία, η επιτυχία της επέμβασης (καλή επούλωση των οστών) είναι μεγαλύτεροι στους μη καπνιστές ή αυτούς που διέκοψαν το κάπνισμα με αφορμή την επέμβαση αυτή.
Ναι, διότι φαίνεται ότι η πιθανή κήλη του δίσκου τώρα μετατοπίστηκε προς το πλάι και πιέζει μια ρίζα ενός νεύρου. Αν αυτό εξελιχθεί μπορεί να προκαλέσει μόνιμη νευρολογική βλάβη και πρέπει να γίνει μαγνητική τομογραφία για να διαπιστωθεί το αίτιο των συμπτωμάτων αυτών.
Και οι δυο ειδικότητες είναι επαρκείς για την αρχική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Η σύγχρονη τάση είναι η εξειδίκευση μερικών ορθοπεδικών και νευροχειρουργών στις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Αν συνυπάρχει νευρολογικό πρόβλημα, ο νευροχειρουργός μπορεί να το διαγνώσει συνήθως ευκολότερα, αν και ένας καλός γιατρός, ανεξαρτήτου ειδικότητας, μπορεί να κατευθύνει σωστά τη θεραπεία των ασθενών.
Υπάρχουν δυο εκδοχές: Αρκετοί ιατροί, σε περιπτώσεις επίμονης οσφυαλγίας ή ισχιαλγίας συνιστούν την χορήγηση κορτιζόνης, είτε από το στόμα, είτε από ενέσεις. Η αξία αυτής της θεραπείας πλέον αμφισβητείται, γιατί στην πραγματικότητα, κουκουλώνει το πρόβλημα και μπορεί να σκεπάσει σημαντικά κλινικά συμπτώματα ή νόσους. Εφόσον υπάρχουν έντονα και επίμονα συμπτώματα, που δεν υποχωρούν με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη και ΑΦΟΥ ΓΙΝΕΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ, υπάρχουν ενδείξεις για να γίνει έγχυση ειδικών μιγμάτων με βάση συνθετικά ανάλογα της κορτιζόνης. Αν γίνει αυτό, θα πρέπει για την ασφάλεια του ασθενούς να γίνει από εξειδικευμένο χειρουργό σπονδυλικής στήλης, με χρήση απεικονιστικής καθοδήγησης (ακτινοσκόπηση ή, πιο σύγχρονη τεχνική με υπέρηχο). Δεν πρέπει κανείς ασθενείς να δέχεται ενέσεις στην σπονδυλική στήλη που γίνονται με ψηλάφηση της μέσης, στα τυφλά. Είναι επικίνδυνες και μπορεί να προκληθεί νευρολογική βλάβη!
Αν η διήθηση βοηθήσει στην ανακούφιση του ασθενούς, μπορεί να επαναληφθεί μετά από μερικούς μήνες, σε περίπτωση υποτροπής των συμπτωμάτων. Υπάρχουν ασθενείς που παρουσιάζουν περιστασιακά συμπτώματα που αντιμετωπίζονται επιτυχώς με διήθηση μια φορά κάθε 6-18 μήνες.
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε εδώ: Νευρικές διηθήσεις με υπέρηχο.
Δεν είναι απαραίτητο. Η πρώτη αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης είναι να πάρουμε παυσίπονα και να ξεκουράσουμε την μέση μας. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες είναι αν ο πόνος προκλήθηκε από κάποια απότομη κίνηση, ή άρση βάρους, ή τραυματισμό ή αν συνοδεύεται από πόνο στο πόδι. Αυτά είναι σημεία που πρέπει να μας οδηγήσουν στο να ζητήσουμε ιατρική συμβουλή. Σε περίπτωση τραυματισμού, αν υπάρχουν σημεία κάκωσης της μέσης, ή ιστορικό οστεοπόρωσης, ή αν ο πόνος δεν υποχωρεί με τα συνηθισμένα παυσίπονα, τότε πρέπει σε συνεννόηση με το γιατρό να γίνει ακτινογραφία, ώστε να αποκλειστεί η περίπτωση κατάγματος.
Συνήθως ναι. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στις σπονδυλοδεσίες, τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια, είναι συμβατά με τον μαγνητικό τομογράφο. Σε περίπτωση αμφιβολίας, ρωτάμε τον ιατρό που έχει κάνει την επέμβαση, ή ανατρέχουμε στο πιστοποιητικό νοσηλείας εκείνης της επέμβασης.
Η μαγνητική τομογραφία προσφέρει την καλύτερη δυνατή απεικόνιση του νευρικού συστήματος αλλά και όλων των συμπαγών «μαλακών» ιστών, όπως είναι οι μύες, οι σύνδεσμοι, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι κλπ. Άρα, είναι άριστο διαγνωστικό μέσο. Ωστόσο, πρέπει να γίνεται μόνο με την συμβουλή του ιατρού, γιατί είναι μια ακριβή εξέταση και δεν πρέπει να γίνεται κατάχρησή της. Είναι μια ανώδυνη εξέταση, αλλά απαιτεί να μείνουμε ακίνητοι για κάποια λεπτά. Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν το θόρυβο του μαγνήτη ενοχλητικό. Επίσης άτομα με κλειστοφοβία, μπορεί να δυσκολευτούν να κάνουν μαγνητική, ιδίως εγκεφάλου και αυχένα, γιατί η απόσταση του μηχανήματος από το πρόσωπο του ασθενούς είναι μικρή και δεν υπάρχει ευχέρεια κινήσεων. Όταν ένας ασθενής δυσκολεύεται πολύ με την κλειστοφοβία, μπορούμε να χορηγήσουμε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ώστε να γίνει απρόσκοπτα η εξέταση. Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε ότι η μαγνητική τομογραφία, σε αντίθεση με την αξονική τομογραφία ή τις ακτινογραφίες, δεν εκπέμπει ακτινοβολία στον ασθενή, οπότε μπορεί να γίνει ακόμη και σε εγκύους χωρίς κίνδυνο.
Η σκολίωση, όπως και η κύφωση, μετρώνται σε μοίρες. Έχει σημασία πόσες μοίρες είναι η σκολίωση και αν αυτές οι μοίρες αυξάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Η ακτινολογική εξέταση μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες. Αν οι μοίρες αυξάνονται, τότε πρέπει να συμβουλευτείτε τον ειδικό χειρουργό σπονδυλικής στήλης. Στις περισσότερες περιπτώσεις αύξησης των μοιρών, αρκεί η εφαρμογή του κατάλληλου κηδεμόνα για να ελεγχθεί η κατάσταση. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που μπορεί να χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση, όταν ο κηδεμόνας δεν διορθώνει επαρκώς ή όταν οι μοίρες αυξάνονται, παρά την χρήση του.
Η σπονδυλική μας στήλη, σαν συνέπεια της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, είναι κατασκευασμένη για να λειτουργεί σε όρθια θέση. Οπότε, η σύγχρονη στροφή προς την καθιστική ζωή, δημιουργεί πολλά προβλήματα οσφυαλγίας. Είναι σημαντικό στο χώρο εργασίας μας να καθόμαστε σε εργονομικά σωστή θέση, να κάνουμε συχνά διαλλείματα ώστε να σηκωνόμαστε και να ασκούμε ήπια τους ραχιαίους και κοιλιακούς μας μύες. Επίσης πρέπει στον ελεύθερο χρόνο μας να ασκούμαστε με περπάτημα, όργανα γυμναστικής, ποδήλατο, κολύμβηση και τρέξιμο (το τελευταίο κατά προτίμηση μέχρι τα 50-55 χρόνια). Ο συνδυασμός καθιστικής ζωής, μυϊκής αδράνειας και άρσης βαρών με κακή στάση του σώματος (βαριές δουλειές στο σπίτι, μετακίνηση βαρέων αντικειμένων κλπ.), μπορεί να αποβεί πολύ κακός για την υγεία της μέσης μας. Για την περίπτωση του αυχένα, ισχύουν τα ίδια. Η συχνή χρήση οθόνης υπολογιστή, κινητού τηλεφώνου, βλάπτει πολύ τον αυχένα, ιδίως αν δεν υπάρχει σωστή εργονομία. Ο βασικός κανόνας εδώ, είναι ότι η οθόνη πρέπει να βρίσκεται πάντα στο ύψος των ματιών και να γίνονται συχνά διαλλείματα για να ξεμουδιάζουν οι μύες του αυχένα, του ώμου και των άνω άκρων.
Ο κορμός μας δυναμώνει με την άσκηση των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών. Η ιδανική άσκηση για αυτά είναι η κολύμβηση. Με την κολύμβηση, οι μύες γυμνάζονται καλύτερα, λόγω της αντίστασης του νερού στην κίνηση. Επιπρόσθετα, η μέση δεν καταπονείται με όλο το βάρος του σώματός μας, λόγω της άνωσης του νερού. Επειδή συχνά αυτή η άσκηση είναι δύσκολο να γίνεται συστηματικά, για πρακτικούς λόγους, η καλύτερη εναλλακτική είναι το γρήγορο περπάτημα και οι ασκήσεις των μυών του κορμού με σωστά εργονομικά μέσα (γυμναστήριο). Επίσης, η ποδηλασία βοηθά πολύ όλους μας τους μύες. Αυτό που πρέπει να αποφεύγουμε είναι η στατική ορθοστασία και η άρση βάρους με λάθος τρόπους.
Υπάρχουν διάφορα είδη ζώνης οσφύος. Την πιο σημαντική στήριξη προσφέρει η ζώνη οσφύος με μπανέλες. Ωστόσο, η χρήση της σε υγιή άτομα δεν είναι απαραίτητη, παρά μόνο για εργασίες εξαιρετικά απαιτητικές, όπως η άρση μεγάλου βάρους. Η χρήση της γενικά μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα, γιατί μπορεί να προκαλέσει αδράνεια στους ραχιαίους μύες. Άτομα που έχουν κάνει επέμβαση σπονδυλοδεσίας, πρέπει να φορούν ζώνη οσφύος. Επίσης άτομα που έχουν σπονδυλολίσθηση ή σπονδυλόλυση.
ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
Υπάρχουν πολλές αιτίες για να συμβεί ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Επίσης, υπάρχουν πολλά «είδη» εγκεφαλικού επεισοδίου: Ισχαιμικό, αιμορραγικό, από ρήξη αγγειακής δυσπλασίας, από ρήξη ανευρύσματος σε αγγείου του εγκεφάλου. Ειδικά, σε περίπτωση που έχουμε δύο άτομα στην οικογένειά μας που έχουν υποστεί ρήξη ανευρύσματος, δηλαδή υπαραχνοειδή αιμορραγία, που είναι ένα είδος εγκεφαλικού επεισοδίου, θα πρέπει να κάνουμε προληπτικά μια αγγειογραφία εγκεφάλου. Η προληπτική εξέταση πρέπει να γίνει μόλις τεθεί η παραπάνω διάγνωση σε δυο άτομα της οικογένειας. Θα πρέπει να γίνει στα υπόλοιπα ενήλικα μέλη της οικογένειας. Επειδή όμως τα εγκεφαλικά επεισόδια τις περισσότερες φορές οφείλονται σε αρρύθμιστη υπέρταση, διαταραχές της πήξης του αίματος, επίκτητες βλάβες των αγγείων (πχ αθηρωμάτωση), κάπνισμα, σακχαρώδη διαβήτη κλπ. είναι σημαντικό να προσέχουμε την υγεία και τις διατροφικές μας συνήθειες για να μειώσουμε τις πιθανότητες να μας συμβεί ένα τέτοιο επεισόδιο.
Μια σοβαρή κάκωση κεφαλής συνοδεύεται συνήθως από έντονα συμπτώματα κεφαλαλγίας, ζάλης, έμετοι ή τάση για έμετο, διαταραχής του επιπέδου συνείδησης (πχ υπνηλία). Μπορεί να εμφανιστούν και άλλα νευρολογικά συμπτώματα. Ο πόνος και το κεφαλαιμάτωμα (καρούμπαλο) είναι συχνά συμπτώματα που εμφανίζονται στις «αθώες» κακώσεις κεφαλής. Σε κάθε περίπτωση αμφιβολίας, επικοινωνούμε με τον ιατρό, εμείς ή οι δικοί μας. Προφανώς επισκεπτόμαστε τον ιατρό όταν υπάρχει ανοιχτό τραύμα που αιμορραγεί. Μετά από μια κάκωση κεφαλής, αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο, το ξενύχτι, την κατανάλωση αλκοόλ και την πολύωρη εργασία μπροστά σε οθόνη. Μερικές φορές μετά το χτύπημα, ακόμη κι όταν αυτό δεν έχει προκαλέσει ανατομική βλάβη (κάταγμα κρανίου ή τραυματισμό του εγκεφάλου), μπορεί να παρουσιαστεί ζάλη, δυσκολία συγκέντρωσης και πονοκέφαλος που μπορεί να κρατήσει για αρκετές μέρες και η μόνη θεραπεία είναι η ξεκούραση και ο χρόνος.
Αν εννοείτε ανεύρυσμα εγκεφάλου, δεν ισχύει. Τα ήπια χτυπήματα, πέρα από μια μικρή πιθανότητα μετατραυματικής «διάσεισης», δεν προκαλούν άλλες βλάβες. Υπάρχει μόνο ένα κλινικό σενάριο που αξίζει να αναφερθεί. Άτομα της 3ης ηλικίας που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα, μπορεί μετά από 1-2 μήνες μετά από ακόμα και ήπια κάκωση κεφαλής να εμφανίσουν το λεγόμενο χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, συλλογή αίματος ανάμεσα στον εγκέφαλο και τις μήνιγγες που τον περιβάλλουν. Αυτό μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά συμπτώματα ή ισχυρό πονοκέφαλο και μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση. Αυτή λοιπόν η ομάδα ασθενών είναι ευάλωτη και χρειάζεται προσοχή.
