Η ακράτεια των ούρων είναι δυστυχώς μια πολύ συχνή πάθηση, η οποία τις περισσότερες φορές δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς. Υπολογίζεται ότι 1 στις 6 γυναίκες άνω των 45 ετών, πάσχει από κάποιας μορφής ακράτεια. Η πάθηση αυτή έχει σημαντικό κοινωνικό και ψυχολογικό αντίκτυπο στους ασθενείς ενώ συχνά οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση, στέρηση της απλής καθημερινής ψυχαγωγίας και των δραστηριοτήτων. Μάλιστα, οι ασθενείς ντρέπονται για την ακράτεια, θεωρούν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και αποδέχονται να υποφέρουν.
Διάγνωση
Τα αίτια ποικίλλουν αλλά ενδεικτικά αναφέρουμε τις πολλαπλές εγκυμοσύνες, τις ορμονολογικές διαταραχές της εμμηνόπαυσης, τις χειρουργικές επεμβάσεις, τους μυικούς τραυματισμούς στο ουρογεννητικό σύστημα, τη σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλους τραυματισμούς του νευρικού συστήματος.
Τα είδη της ακράτειας μπορούμε να τα συνοψίσουμε σε 2-3 βασικές κατηγορίες: είναι η ακράτεια κατά την προσπάθεια (βήχας, φτάρνισμα, μυική προσπάθεια), η ακράτεια επιτακτικού τύπου (υπερδραστήρια κύστη) και η ακράτεια από κατακράτηση ούρων.
Η αντιμετώπιση της ακράτειας προσανατολίζεται πάντα στο αίτιο. Η πρώτη γραμμή θεραπείας είναι η φυσιοθεραπεία με ειδικές ασκήσεις της πυέλου και τα φάρμακα. Αν αυτά δεν είναι αποτελεσματικά ή παρατηρούνται φαρμακευτικές παρενέργειες, τότε υπάρχουν επεμβατικές θεραπείες, όπως οι επαναλαμβανόμενες εγχύσεις botox, ή η χειρουργική τοποθέτηση «ταινίας» συγκράτησης.
Θεραπεία
Η νέα Νευροχειρουργική προσέγγιση η οποία έχει εφαρμοστεί με μεγάλη επιτυχία, σε τουλάχιστον 150.000 ασθενείς σε όλο τον κόσμο, αλλά, παραδόξως όχι στην Ελλάδα είναι η ηλεκτροδιέγερση του ιερού νεύρου.
Με τη μέθοδο αυτή επιτυγχάνουμε, τη νευροτροποίηση του αντανακλαστικού τόξου της ούρησης που σημαίνει οτί ενεργοποιούμε μια νέα νευρική οδό προς τον εγκέφαλο, ώστε να αποκατασταθεί η φυσιολογική λειτουργία. Είναι μια προσιτή, ελάχιστα επεμβατική και ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης της ακράτειας και εφαρμόζεται σε ασθενείς που πάσχουν από ακράτεια λόγω υπερδραστήριας κύστης και από ακράτεια λόγω κατακράτησης αφού πρώτα γίνεται μια απλή ουροδυναμική μελέτη, ώστε να διαπιστωθεί η καταλληλότητα τους για την τοποθέτηση του διεγέρτη.Στη συνέχεια, γίνεται η εμφύτευση του ηλεκτροδίου «δοκιμαστικής διέγερσης» για μερικές μέρες. Οι ασθενείς κρατούν ένα ημερολόγιο, ώστε να επιβεβαιωθεί ότι ελέγχεται επαρκώς η ακράτεια. Εφόσον λοιπόν αποδειχθεί ότι η νευροδιέγερση βοηθά, τότε με μια απλή επέμβαση ημερήσιας νοσηλείας, τοποθετείται ο μόνιμος διεγέρτης και οι ασθενείς αρχίζουν μια νέα ζωή.
Απλές δραστηριότητες όπως μια βραδινή έξοδος, μια εκδρομή στο βουνό ή τη θάλασσα, το παιχνίδι με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, ένα μακρινό ταξίδι με οποιοδήποτε μέσο, ή μια κοινωνική εκδήλωση γίνονται και πάλι μέρος της καθημερινότητάς τους και η διαφορά στην ποιότητα ζωής τους είναι άμεσα αισθητή.
