Υπάρχουν πολλές αιτίες για να συμβεί ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Επίσης, υπάρχουν πολλά «είδη» εγκεφαλικού επεισοδίου: Ισχαιμικό, αιμορραγικό, από ρήξη αγγειακής δυσπλασίας, από ρήξη ανευρύσματος σε αγγείου του εγκεφάλου. Ειδικά, σε περίπτωση που έχουμε δύο άτομα στην οικογένειά μας που έχουν υποστεί ρήξη ανευρύσματος, δηλαδή υπαραχνοειδή αιμορραγία, που είναι ένα είδος εγκεφαλικού επεισοδίου, θα πρέπει να κάνουμε προληπτικά μια αγγειογραφία εγκεφάλου. Η προληπτική εξέταση πρέπει να γίνει μόλις τεθεί η παραπάνω διάγνωση σε δυο άτομα της οικογένειας. Θα πρέπει να γίνει στα υπόλοιπα ενήλικα μέλη της οικογένειας. Επειδή όμως τα εγκεφαλικά επεισόδια τις περισσότερες φορές οφείλονται σε αρρύθμιστη υπέρταση, διαταραχές της πήξης του αίματος, επίκτητες βλάβες των αγγείων (πχ αθηρωμάτωση), κάπνισμα, σακχαρώδη διαβήτη κλπ. είναι σημαντικό να προσέχουμε την υγεία και τις διατροφικές μας συνήθειες για να μειώσουμε τις πιθανότητες να μας συμβεί ένα τέτοιο επεισόδιο.
Μια σοβαρή κάκωση κεφαλής συνοδεύεται συνήθως από έντονα συμπτώματα κεφαλαλγίας, ζάλης, έμετοι ή τάση για έμετο, διαταραχής του επιπέδου συνείδησης (πχ υπνηλία). Μπορεί να εμφανιστούν και άλλα νευρολογικά συμπτώματα. Ο πόνος και το κεφαλαιμάτωμα (καρούμπαλο) είναι συχνά συμπτώματα που εμφανίζονται στις «αθώες» κακώσεις κεφαλής. Σε κάθε περίπτωση αμφιβολίας, επικοινωνούμε με τον ιατρό, εμείς ή οι δικοί μας. Προφανώς επισκεπτόμαστε τον ιατρό όταν υπάρχει ανοιχτό τραύμα που αιμορραγεί. Μετά από μια κάκωση κεφαλής, αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο, το ξενύχτι, την κατανάλωση αλκοόλ και την πολύωρη εργασία μπροστά σε οθόνη. Μερικές φορές μετά το χτύπημα, ακόμη κι όταν αυτό δεν έχει προκαλέσει ανατομική βλάβη (κάταγμα κρανίου ή τραυματισμό του εγκεφάλου), μπορεί να παρουσιαστεί ζάλη, δυσκολία συγκέντρωσης και πονοκέφαλος που μπορεί να κρατήσει για αρκετές μέρες και η μόνη θεραπεία είναι η ξεκούραση και ο χρόνος.
Αν εννοείτε ανεύρυσμα εγκεφάλου, δεν ισχύει. Τα ήπια χτυπήματα, πέρα από μια μικρή πιθανότητα μετατραυματικής «διάσεισης», δεν προκαλούν άλλες βλάβες. Υπάρχει μόνο ένα κλινικό σενάριο που αξίζει να αναφερθεί. Άτομα της 3ης ηλικίας που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα, μπορεί μετά από 1-2 μήνες μετά από ακόμα και ήπια κάκωση κεφαλής να εμφανίσουν το λεγόμενο χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, συλλογή αίματος ανάμεσα στον εγκέφαλο και τις μήνιγγες που τον περιβάλλουν. Αυτό μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά συμπτώματα ή ισχυρό πονοκέφαλο και μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση. Αυτή λοιπόν η ομάδα ασθενών είναι ευάλωτη και χρειάζεται προσοχή.
