Πρόκειται για συγγενείς διαταραχές που σχηματίζονται από παθολογική ανάπτυξη ενός από τα καλύμματα του εγκεφάλου, την αραχνοειδή μήνιγγα. Φυσιολογικά αυτή η μήνιγγα είναι μια λεπτή μεμβράνη που καλύπτει τον εγκέφαλο, αφήνοντας μόνο ελάχιστο χώρο ανάμεσα, όπου βρίσκεται και κυκλοφορεί εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Αν η μεμβράνη αυτή επιτρέψει (λόγω ανατομικής βλάβης) τη συσσώρευση αυτού του υγρού, δημιουργούνται κύστεις που παγιδεύουν υγρό και μπορεί να πιέσουν τον εγκέφαλο. Η διάγνωση γίνεται με αξονική και μαγνητική τομογραφία. Κλινικά μπορεί να μην προκαλούν κανένα σύμπτωμα, ή να προκαλούν επιληπτικές κρίσεις, ισχυρούς πονοκεφάλους, αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης και άλλα συμπτώματα. Είναι καλοήθεις παθήσεις που μπορεί να χρειαστούν απλές χειρουργικές παρεμβάσεις, στις οποίες το υγρό παροχετεύεται προς τη φυσιολογική οδό κυκλοφορίας του, ώστε ο εγκέφαλος να αποσυμπιεστεί.
